Hoofdredactioneel Commentaar
‘De maatregelen die het kabinet neemt’, schrijft minister van Financiën Sigrid Kaag in het voorwoord van de Miljoenennota, ‘hebben als doel om het komende jaar de bestaanszekerheid van mensen te stutten, groeiende armoede een halt toe te roepen en Nederlanders een steuntje in de rug te geven’. Armoede is ook een onderwerp dat aan bod komt in het Integraal Zorgakkoord, dat minister van VWS Ernst Kuipers tekende met dertien zorgpartijen. Het is daar een vreemde eend in de bijt, want de bedoelingen van dat akkoord hebben ‘slechts’ betrekking op de toekomst van de zorg.
Voor armoede hebben we minister Carola Schouten.
Drie ministers. Alle drie hebben ze het over armoede. En alle drie zijn ze niet in staat om het probleem op te lossen. Logisch ook, want alle drie hebben ze een stukje van de puzzel in handen. Maar ze hebben ieder alleen maar de verantwoordelijkheid over hun eigen stukje van die puzzel. En ze hebben ook nog te maken met andere ministers die ook weer ieder een stukje van de totale puzzel in handen hebben: Hugo de Jonge (Huisvesting), Karien van Gennip (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) en Robbert Dijkgraaf en Dennis Wiersma (Onderwijs).
NRC heeft een vervolg gegeven aan de schrijnend mooie artikelenserie uit 2020 over de L-flat in Zeist, waar heel veel mensen moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Eén citaat uit het artikel van 17 september (katern Weekend), vat kernachtig samen wat het probleem is met die ministers die ieder zitten te turen naar dat ene puzzelstukje in hun hand: “Ik snap niet waarom dat spul niet vergoed wordt vanuit het basispakket”. Dat spul is maandverband en het citaat komt van een vrouw die het uit een weggeefkastje haalt omdat ze het niet meer kan betalen.
Het dankwoord dat Herman Tjeenk Willink uitsprak bij de aanvaarding van de PrinsjesPrijs 2022 geeft duiding bij waarom dit zo kernachtig is. Wat ons land nu nodig heeft, stelde Willink daarin, is een beschermende overheid. Geen overheid dus met ministers die zich onafhankelijk van elkaar bezighouden met hun eigen puzzelstukje. Maar ministers die samen de puzzel leggen die een totaalbeeld geeft van wat de mensen om wie zij zich zorgen zeggen te maken écht nodig hebben. Zonder dat totaalbeeld blijft het allemaal los zand. En dat glipt net zo snel door de vingers als het geld van de bewoners van die L-flat in Zeist.
Frank van Wijck
Hoofdredacteur Sociaal Domein
